Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie znany powszechnie jako zakon krzyżacki powstał w czasie trzeciej wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej w roku 1190. Początkowo działał jako bractwo szpitalników w Akce – w roku 1198 po otrzymaniu reguły bractwo przekształcił się w zakon rycerski. Zakony rycerskie biorące udział w krucjatach były zgromadzeniami religijnymi złożonymi z mnichów-rycerzy. Zakon krzyżacki był jednym z trzech takich zgromadzeń obok templariuszy i joannitów.