Een woord is het kleinste zelfstandig gebruikte taalelement, dat in de spreektaal is opgebouwd uit klanken en in de geschreven taal uit letters. Sinds Ferdinand de Saussure weet men dat het 'woord' gescheiden is van het concept. Het is zodoende niet correct te stellen dat een woord de kleinste eenheid van betekenis zou zijn: de relatie tussen ideeën en woorden is namelijk willekeurig.
Een andere definitie van "woord" is de kleinste psychologisch-taalkundige eenheid in de taal die op zichzelf kan staan, in tegenstelling tot het gebonden morfeem. Een woord bestaat uit minimaal één vrij morfeem en nul of meer gebonden morfemen. In de praktijk is het een opeenvolging van aan elkaar geschreven letters, waaraan een door conventie overeengekomen betekenis verbonden is. Dit betekent niet dat een woord per definitie een 'betekenisdragende' (semantische) eenheid is, want de delen waaruit het is samengesteld bezitten op zichzelf ook een betekenis: de affixen be-, ver-, -en enz. hebben alle een eigen betekenis.
De betekenis van lexeem komt vrijwel overeen met die van woord. De term lexeem wordt echter specifiek gebruikt om het woord te onderscheiden van de betekenisvolle eenheden op lager niveau, ofwel de gebonden morfemen.
