Vermont is een van de vijftig staten van de Verenigde Staten van Amerika, gelegen in New England in het noordoosten. Het is de op vijf na kleinste staat naar oppervlakte en met 625.000 inwoners de op een na kleinste naar bevolkingsaantal.
De staat is een van zes relatief kleine staten die samen New England vormen. Vermont grenst aan New Hampshire in het oosten, Massachusetts in het zuiden, New York in het westen en de Canadese provincie Quebec in het noorden. De Green Mountains lopen van noord naar zuid door Vermont. In het westen vormt Lake Champlain, met eromheen een vruchtbare vallei, de staatsgrens, in het oosten de Connecticut-rivier. Het klimaat wordt gekenmerkt door vochtige en warme zomers en koude, witte winters. Vermont is zeer bosrijk, met voornamelijk in het westen meer open ruimte voor landbouw.
De streek werd zo'n 12.000 jaar bewoond door indianenvolken. Bij de Europese kolonisatie van Amerika leefden er Abenaki en Mohawk. In de 17e eeuw legden Franse kolonisten beslag op het land als deel van Nieuw Frankrijk, waarna de Britten de Atlantische kuststrook begonnen te koloniseren en de twee kolonies zo met elkaar in conflict kwamen. Na een nederlaag in de Zevenjarige Oorlog stond Frankrijk het hele gebied af. Vermont werd geclaimd door de Britse kolonies New York en New Hampshire, totdat kolonisten tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog de republiek Vermont stichtten. In 1791 werd Vermont, waar slavernij verboden was sinds 1777, een staat. In de 19e eeuw was het een bolwerk van abolitionisten, al was de economie afhankelijk van katoen uit de slavenstaten.
Vermont is met zo'n 625.000 inwoners en een bevolkingsdichtheid van 26 inwoners/km² eerder dunbevolkt. Bijna de helft van de Vermonters is niet in de staat geboren. Na Maine is Vermont de meest blanke staat. Burlington en zijn voorsteden – goed voor zo'n 200.000 inwoners – vormen het grootste stedelijke gebied. De hoofdstad is het kleine Montpelier.
