Een rekenliniaal is een analoog wiskundig instrument waarmee men berekeningen kan uitvoeren. Samen met de logaritmetafel en een handboek met de meest voorkomende wiskundige functies, zoals 'de' Abramowitz & Stegun, vormde de rekenliniaal tot circa 1980 (toen goedkope elektronische, digitale rekenmachines op de markt verschenen) het standaard rekengereedschap van technici, natuurkundigen en ingenieurs.
De nauwkeurigheid wordt bepaald door het kleinste van de schaal af te lezen verschil, de 'werking' van het materiaal van de liniaal (t.g.v. luchtvochtigheid, temperatuur, e.d.) en de nauwkeurigheid van de opdruk ervan.
De eenvoudigste rekenliniaal bestaat uit twee ten opzichte van elkaar glijdende schalen. In het vaste deel van de liniaal, het 'lichaam', kan een beweegbaar deel, de tong (ook schuif genoemd), schuiven. Op het lichaam en op de tong is daarbij dezelfde logaritmische schaalverdeling aangebracht. Dit betekent dat de schalen zo zijn ingedeeld dat de logaritmen van de weergegeven getallen op een lineaire schaal kunnen worden afgebeeld: het lijnstuk tussen de getallen 1 en 2 is even lang als het lijnstuk tussen 2 en 4. Door het logaritmische karakter van de basale schaalverdelingen spreekt men ook wel over een logaritmische liniaal.
