De Hogepriester (Hebreeuws: כהן גדול, Kohen Gadol) was in het jodendom, de leider van de priesters (kohaniem) die de tempeldienst verrichten.
Hogepriesterschap tot aan de Babylonische ballingschap
De hogepriester was afkomstig uit de stam Levi en speciaal uit het huis van Aäron de broer van Mozes. De hogepriester mocht een keer per jaar het Heilige der Heiligen van de Tabernakel binnengaan om er het zoenoffer te brengen voor de zonden van het volk van Israël. In de tijd van de Tempel had de hogepriester dezelfdefunctie bij de Tempeldienst.
Hogepriesterschap ten tijde van de Perzische overheersing
Toen de Joden terugkeerden uit de Babylonische ballingschap herbouwden zij de Tempel. Opnieuw werden hogepriesters benoemd uit het geslacht van Aäron, via de lijn van Sadok, die hogepriester was ten tijde van Koning David. In deze periode kreeg de hogepriester naast godsdienstige ook een politieke lading doordat de Perzen, waaraan de Joden in die tijd onderworpen waren, de hogepriester als politiek heerser over het tempelstaatje Juda beschouwden.
Hogepriesterschap ten tijde van de Griekse overheersing
Door de veroveringen van Alexander de Grote kwam het Joodse land onder bestuur van de Ptolemaeën en later van de Seleuciden te staan. Ook zij behandelden de hogepriester als de hoogste Joodse politieke gezagsdrager. Gedurende deze periode werd langzaam maar zeker steeds onzorgvuldiger omgegaan met de regels voor afstamming van de hogepriesters.
