Zuidoost-Azië is een regio in het zuidoosten van Azië. Het bestaat uit het vasteland van Vietnam, Laos, Cambodja, Thailand en Myanmar, Maleisië, Indonesië, en de Filipijnen, en de eilanden van de Andamanen en Nicobaren. Met een landoppervlak van rond de 4 miljoen km² strekt dit gebied zich uit over 35 lengte- en 50 breedtegraden.
Zuidoost-Azië werd rond de Tweede Wereldoorlog voor het eerst als apart werelddeel aangemerkt door geografen die een regio herkenden die noch tot China, noch tot India, noch tot het Pacifische gebied behoort. Daarvoor werd het gebied meestal gezien als onderdeel van het grotere geheel van "Indië". Vrijwel heel Zuidoost-Azië heeft een tropisch klimaat. In het noorden is sprake van een moessonklimaat met natte en droge jaargetijden, terwijl het zuiden en oosten (met name de Sunda-eilanden en de Filipijnen) een regenwoudklimaat kennen, waarin er het gehele jaar veel regen valt.
In het gebied liggen elf onafhankelijke staten met uiteenlopende bevolkingen en culturen. Er woonden in 2004 meer dan 550 miljoen mensen in de regio, ongeveer 8% van de wereldbevolking. Een vijfde van hen (110 miljoen) woonde op het Indonesische eiland Java alleen. In het noorden (Myanmar, Thailand, Laos en Cambodja) is de cultuur van de meerderheid gebaseerd op het Theravada-boeddhisme. Het zuiden (Maleisië, Singapore, Brunei en Indonesië) is in grote meerderheid deel van de islamitische wereld. In het oosten van Indochina (Vietnam) is de Chinese cultuur dominant en de Filipijnen kennen sterke Europese en Amerikaanse invloeden. Hoewel de cultuur van Zuidoost-Azië deels voortkomt uit die van China en India, heeft de regio zijn eigen afwijkende, culturele, sociale, religieuze en politieke tradities. Het huidige Zuidoost-Azië (met uitzondering van Birma) is een gebied van snelle economische groei, wat zich uit in gestegen welvaart en snelle verstedelijking. De landen van de regio zijn economisch verenigd in het samenwerkingsverband ASEAN, dat zich inzet voor meer economische groei en vreedzame samenwerking.
