Het Perzisch (lokale namen: Pârsi, Fârsi, Dari en Tōjiki) is de officiële taal van Iran (Perzië), Afghanistan en Tadzjikistan, die ook door miljoenen mensen in Oezbekistan wordt gesproken. Het Perzisch behoort tot de Indo-Europese taalfamilie, en daarbinnen is het een onderdeel van de tak van de Iraanse of Arische talen.
Het Perzisch is een van de oudst gedocumenteerde talen ter wereld. De oudst bekende voorbeelden van deze taal stammen uit de 6e eeuw voor Christus.
Westerlingen gebruiken ook wel "Farsi" of "Parsi" als aanduiding voor de taal. Farsi is de inheemse naam van het Perzisch in al zijn vormen en dialecten. Soms wordt echter de term Farsi gehanteerd om de "officiële" versie van de taal aan te duiden zoals die in Iran gesproken wordt, ter onderscheiding van het Dari zoals dat in Afghanistaneen van de voertalen is en dat daarvan enigszins verschilt (vergelijk: Hollands/Vlaams). De Academie voor de Perzische Taal en Literatuur (Farhangestān-e zabān va adab-e fārsi) in Teheran heeft ook een uitspraak over deze kwestie gedaan en heeft ieder gebruik van het woord ‘Farsi’ in westerse talen verworpen.
Geschiedenis
Oudperzisch
Men neemt aan dat het Oudperzisch zich in het westelijk deel van het Iraanse plateau heeft ontwikkeld vanuit het Proto-Indo-Iraans. Het is alleen bekend van een klein aantal inscripties in spijkerschrift uit de 6e tot 4e eeuw voor Christus die door de Achaemenidische koningen (met name door Darius (522-486) en Xerxes (486-465)) zijn aangebracht.
