Een klooster (van het Latijnse claustrum, afgesloten ruimte) is een gebouw of een samenstel van gebouwen dat dient tot huisvesting van een groep of gemeenschap van mannen of vrouwen, vaak monniken of monialen genoemd, die zich uit de wereld heeft teruggetrokken om een godsdienstig leven te leiden.
In de westerse cultuur zijn vooral de kloosters van de katholieke en de oosters-orthodoxe kerken bekend. In het christendom was het kloosterleven oorspronkelijk bedoeld voor mensen die zich wilden terugtrekken uit een zondige wereld om zich aan God te wijden. Kloosters zijn ommuurd. Binnen de oosters-orthodoxe kerk kan men hierdoor soms ook poortkerken tegenkomen; deze poortkerken zijn vaak te vinden boven hoofdpoorten en soms ook boven de stadspoorten.
In de middeleeuwen waren vooral de zelfstandige abdijen vaak intellectuele en economische centra. In eenabdij is er een clausuur die enkel toegankelijk is voor de monniken of monialen.
Soms had een klooster het beheer of bestuur over een gebied; dat werd dan wel een sticht of stift genoemd.
Naamgeving
Er is een drietal manieren om een naam aan een klooster te geven.
Het wordt genoemd naar de orde, bijvoorbeeld minderbroedersklooster of "predikherenklooster".
