gevallen - online puzzels

In Abrahamitische religies zijn gevallen engelen engelen die uit de hemel werden verbannen. De term komt niet voor in de Hebreeuwse Bijbel, het Nieuwe Testament of de Koran, maar wordt gebruikt om engelen aan te duiden die uit de hemel werden geworpen of hadden gezondigd.

Ontstaan van het concept

De idee van gevallen engelen is ontleend aan het Eerste boek van Henoch, een joodse pseudepigraaf, of aan de aanname dat de "zonen van God" (Hebreeuws: בני האלוהים, bne elohim) in Genesis 6:1–4 engelen aanduiden. In de periode direct voor het ontstaan van het Nieuwe Testament was de aanname van sommige joodse sektes dat de uitdrukking "zonen van God" inderdaad engelen aanduidde. Dit werd overgenomen door veel christelijke kerkvaders. Het rabbijns jodendom en christelijke leiders na de derde eeuw verwierpen de geschriften van Henoch en de idee van een onwettige relatie tussen engelen en vrouwen, waaruit reuzen werden geboren: de nefilim. Volgens de christelijke doctrine begon de zonde van de gevallen engelen vóór het begin van de menselijke geschiedenis. De gevallen engelen werden vervolgens geïdentificeerd als de engelen die door Satan werden geleid in hun opstand tegen God en gelijkgesteld aan demonen. Gedurende de late periode van de Tweede tempel werden demonen niet beschouwd als de gevallen engelen zelf, maar als hun monsterlijke nakomelingen. Volgens deze interpretatie hadden gevallen engelen gemeenschap met menselijke vrouwen, waardoor de Bijbelse reuzen geboren werden.