Η προσευχή αποτελεί ενεργή προσπάθεια να επικοινωνήσει ο άνθρωπος με μια θεότητα ή πνεύμα, περιλαμβανομένου του μονοθεϊστικού Θεού, με τους Αγίους, με θεούς που είναι μέρος ενός πανθέου ή με άλλους. Περιλαμβάνει την προσφορά αίνου, την υποβολή αιτημάτων (δεήσεων), την εξομολόγηση αμαρτιών ή απλά την έκφραση των σκέψεων και των συναισθημάτων. Οι λέξεις μιας προσευχής μπορεί να αποτελούνται από συγκεκριμένους ύμνους ή ξόρκια, ή να αποτελούν αυθόρμητη λεκτική διατύπωση του ατόμου.
Κατηγορίες προσευχής
Οι τρόποι να προσεύχεται κανείς είναι πολλοί και στη δυτική κουλτούρα καταγράφονται ως και 21. Όλοι αυτοί φαίνονται να μπορούν να προέρχονται συνδυαστικά από 4 βασικές κατηγορίες, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα αξιολόγησης. Αυτές είναι οι εξής:
«Καθημερινή» προσευχή (Colloquial Prayer): Είναι η προσευχή που εκτελείται τυπικά ως μια φυσική πράξη καθημερινότητας. Ζητείται από το θείο καθοδήγηση, ευλογία, συγχώρεση, απάλυνση των πόνων του κόσμου και γίνεται συνήθως με λόγια του καθενός του ιδίου προς το θείο.
«Απαιτητική» προσευχή (Petitionary Prayer): Γίνεται απαίτηση στο θείο για «διεκδίκηση δικαιωμάτων» για τον ίδιο ή άλλα πρόσωπα όπως θεραπεία, σωτηρία, υλικά αγαθά κλπ για το παρόν και για το μέλλον. Μια ιδιαίτερη εκδοχή της προσευχής αυτής είναι η «διαπραγμάτευση» με το θείο προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια ευχή υπό τους όρους μιας προσφοράς (κάνε μου αυτό κι εγώ θα κάνω εκείνο).
Τελετουργική προσευχή (Ritualistic Prayer): Υμνείται το θείο και του αποδίδονται μεγαλείο και τιμές με απαγγελίες στίχων.
