Κατά τη διάρκεια της βιολογικής έρευνας το 1888, ο Friedrich Reinitzer ανακάλυψε τυχαία έναν υγρό κρύσταλλο. Περαιτέρω μακροχρόνιες μελέτες των ιδιοτήτων των υγρών κρυστάλλων έδειξαν την ικανότητα ελέγχου των οπτικών ιδιοτήτων αυτής της ουσίας, η οποία επέτρεψε την κατασκευή της πρώτης οθόνης υγρών κρυστάλλων το 1964 (George H. Heilmeier) από την RCA.
Το 1972, η Westinghouse υπέβαλε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την πρώτη έγχρωμη οθόνη LCD TFT, αλλά μόλις το 1982 δημιουργήθηκε η πρώτη εμπορική τηλεόραση τσέπης που κατασκευάστηκε από την Seiko-Epson και τέσσερα χρόνια αργότερα η ίδια εταιρεία παρουσίασε τον πρώτο TFT LCD προβολέα. Το 1989, στην έκθεση Funkausstellung στο Βερολίνο, ο Hitachi παρουσίασε ένα πρωτότυπο οθόνης LCD 10 ιντσών που αργότερα τοποθετήθηκε σε φορητούς υπολογιστές. Η παραγωγή ξεκίνησε στο εργοστάσιο Mohara στην Ιαπωνία, όπου έχουν κατασκευαστεί οθόνες 5 ιντσών με την ίδια τεχνική για αρκετό καιρό. Η τιμή μιας οθόνης 10 ιντσών ήταν πιθανώς στο εύρος των 1.400-2.000 $. Η πρώτη οθόνη IPS εμφανίστηκε το 1994 χάρη στο Hitachi, ο τύπος MVA εισήχθη από τη Fujitsu μετά από 2 χρόνια και το PVA μετά από άλλα 2 χρόνια - από τη Samsung.
Οι πρώτες οθόνες με οθόνη TFT LCD, χάρη στο Hoshiden, εισήλθαν στην αγορά το 1995–96, ενώ τηλεοράσεις με τέτοιου είδους οθόνες με διαγώνιο άνω των 10 "εμφανίστηκαν το 1999 χάρη στο Sharp, και μερικά χρόνια αργότερα ήταν διαθέσιμα μοντέλα. Διαγώνια 40 "και 50".
Όλοι οι τύποι οθόνης υγρών κρυστάλλων αποτελούνται από τέσσερα βασικά στοιχεία:
κύτταρα στα οποία είναι ενσωματωμένη μια μικρή ποσότητα υγρού κρυστάλλου
ηλεκτρόδια που είναι η πηγή του ηλεκτρικού πεδίου που δρουν απευθείας στον υγρό κρύσταλλο
δύο λεπτές μεμβράνες, μία εκ των οποίων λειτουργεί ως πολωτής και η άλλη ως αναλυτής
πηγές φωτός. Η αρχή της οθόνης είναι ευκολότερη να εντοπιστεί στο παράδειγμα μιας οθόνης παθητικής ανάκλασης με μια στριμμένη νηματική φάση.
