Fura, nazywana też furmanką – tradycyjny konnypojazd kołowy, używany głównie w rolnictwie do zwożenia płodów rolnych bądź siana.
Fura wykonywana była do późnych lat pięćdziesiątych XX wieku w całości z drewna. Koła wykonane z 5 lub 6 segmentów z drewnianymi szprychami, przednie, nieco mniejsze od tylnych, okuwane były stalowym płaskownikiem. W niektórych regionach koła miały pneumatyczne ogumienie. Jednak na terenach górskich stosowano prawie wyłącznie koła drewniane ze stalowymi obręczami.
Przednia para kół połączona z długim drągiem (dyszlem) umożliwiała zmianę kierunku jazdy (kierowanie). Połączenie przedniej pary kół z tylną (tzw. zwora lub sfora) umożliwiało zmianę długości fury w zależności od potrzeb. Elementy metalowe to okucia, często ozdobne, dwie stalowe osie (przednia i tylna), żeliwne tuleje ślizgowe w piastach kół oraz elementy mocujące i złączne w postaci różnego rodzaju pierścieni, sworzni itp. Rozkładana konstrukcja wozu miała praktyczne zastosowanie, gdyż ułatwiała jego przechowywanie w stodole w sezonie jesienno-zimowym.
