Kruk (ang. The Raven) – poemat Edgara Allana Poego. Pierwszy raz opublikowany został 29 stycznia 1845 roku w New York Evening Mirror. Pierwszy raz poeta odczytał go publicznie w salonie literackim, jaki prowadziła jego przyjaciółka Anne Lynch Botta.
Utwór godzien jest uwagi ze względu na wyrazisty, dobitny rytm, melodyjne brzmienie, stylizację językową i atmosferę grozy. Opowiada o tajemniczej wizycie, jaką potrafiący mówić kruk złożył mężczyźnie zrozpaczonemu po stracie ukochanej i przedstawia powolny proces przechodzenia nieszczęśnika w stan szaleństwa.
Język utworu, aliteracja (rare and radiant, filled me with fantastic terrors never felt before), paronomazje (pallid bust of Pallas just), wewnętrzne rymy (Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary, But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,/And the only word there spoken was the whispered word, “Lenore?” ) i archaiczne słownictwo podkreślają jego gotycki charakter. Poemat jest znany przede wszystkim z powtarzającego się w treści kluczowego wersu:
Quoth the Raven: Nevermore.
przekład filologiczny: Rzekł Kruk: Nigdy więcej.
Wiersz ma regularną budowę, jest to ośmiostopowiec trocheiczny - wersy składają się z ośmiu stóp zwanych trochejami.
