Wiwatowanie polega na wypowiadaniu lub tworzeniu dźwięków i może być używane do zachęcania, pobudzania do działania, wskazywania akceptacji lub powitania.
Słowo "kibic" pierwotnie oznaczało twarz, twarz lub ekspresję, i przeszło przez starofrancuski do środkowego angielskiego w XIII wieku z nisko łacińskiej cara, głowy; ogólnie odnosi się to do greckiego καρα ;. Cara jest używana przez szóstego wieku poetę Flaviusa Cresconiusa Corippusa, Postquam venere verendam Caesilris ante caram (In Laud em Justini Minoris). Pozdrawiam na początku kwalifikacje z epitetami, radości, radości i smutku; porównaj Ona podziękowała Dyomede za ale... jego gode chere (Chaucer, Troylus) z Jeśli śpiewają... tis z tak nudnym cheere (Shakespeare, Sonnets, Xcvii.). Wczesne przeniesienie znaczenia miało na celu gościnność lub rozrywkę, a co za tym idzie - jedzenie i picie, dobry nastrój. Poczucie krzyku zachęty lub aplauzu jest późnym zastosowaniem. Defoe (kapitan Singleton) mówi o tym jako o słowie żeglarza, a znaczenie nie pojawia się w Johnson.
Spośród różnych słów, a raczej dźwięków, które są używane w dopingu, "hurra", choć teraz ogólnie postrzegane jako typowa brytyjska forma dopingu, występuje w różnych formach w języku niemieckim, skandynawskim, rosyjskim (ura), francuskim (hourra).
