Boso to najczęstsze określenie stanu braku noszenia obuwia.
Noszenie obuwia jest wyłącznie cechą ludzką, jednak niektóre zwierzęta trzymane przez ludzi są również wydawane z obuwiem, takim jak konie, a rzadziej psy i koty. Istnieją korzyści zdrowotne i pewne ryzyko związane z chodzeniem boso. Obuwie zapewnia ochronę przed skaleczeniami, otarciami, stłuczeniami i uderzeniami przedmiotów na ziemi lub samą teksturą podłoża, a także przed mrozem lub oparzeniami cieplnymi oraz pasożytami takimi jak tęgoryjec w sytuacjach ekstremalnych. Jednak buty mogą ograniczać elastyczność, wytrzymałość i ruchliwość stopy i mogą prowadzić do zwiększenia częstości giętkiej stopy płaskiej, guzków, palca młotka i nerwiaka Mortona. Chodzenie i bieganie boso skutkuje bardziej naturalnym chodem, pozwalającym na bardziej kołyszący ruch stopy, eliminując twarde uderzenie pięty, a tym samym generując mniejszą siłę kolizji w stopie i podudzie.
Istnieje wiele sportów, które są wykonywane boso, w szczególności gimnastyka i sztuki walki, ale także siatkówka plażowa, bieganie boso, chodzenie boso i jazda na nartach wodnych. W nowoczesnym języku osoba, która nie nosi butów publicznie lub bierze udział w wyżej wymienionych sportach, może być opisana jako barefooter.
