Piec opalany drewnem (lub drewniany palnik lub palnik na drewno w Wielkiej Brytanii) jest urządzeniem grzewczym zdolnym do spalania paliwa drzewnego i paliwa drzewnego pochodzącego z biomasy, takiego jak cegła z trocin. Zasadniczo urządzenie składa się z zamkniętego paleniska z litego metalu (zwykle z żeliwa lub stali), często wyłożonego cegłą ogniową i jednego lub więcej elementów sterujących powietrzem (które mogą być obsługiwane ręcznie lub automatycznie w zależności od pieca). Pierwszy piec opalany drewnem został opatentowany w Strasburgu w 1557 roku, dwa wieki przed rewolucją przemysłową uczynił żelazo niedrogim i powszechnym materiałem, więc takie piece były artykułami konsumpcyjnymi wysokiej klasy i dopiero stopniowo zaczęto je wykorzystywać.
Piec jest podłączony za pomocą wentylacyjnej rury do odpowiedniego przewodu kominowego, który po napełnieniu paliwem napełni gorące gazy spalinowe. Komin lub spaliny muszą być gorętsze niż temperatura zewnętrzna, aby zapewnić wyciągnięcie spalin z komory pożarowej i do komina.
