Płyta kompaktowa - puzzle online

Płyta kompaktowa (ang. Compact Disc, CD-ROM – Compact Disc – Read Only Memory), rzadziej fonodysk – poliwęglanowy krążek z zakodowaną cyfrowo informacją do bezkontaktowego odczytu światłem lasera optycznego. Zaprojektowany w celu nagrywania i przechowywania dźwięku, przy użyciu kodowania PCM, który dzisiaj jest tylko jednym ze standardów cyfrowego zapisu dźwięku, czyli CD-Audio. Dzięki dużej jak na swoje czasy pojemności, niezawodności i niskiej cenie, dysk kompaktowy stał się popularnym medium do zapisywania danych.

Standardowa płyta CD ma średnicę 120 mm i jest w stanie pomieścić 650 MB danych lub 74 minuty dźwięku.

Płyta kompaktowa została opracowana wspólnie przez koncerny Philips i Sony pod koniec lat 70., a jej premiera odbyła się w fabryce w Langenhagen własności PolyGram 17 sierpnia 1982, która wtedy należała do Philipsa.

Pierwszą płytą, która pojawiła się w wersji CD była „The Visitors” grupy ABBA, natomiast pierwszą polską płytę kompaktową pt. "Chopin-Tausig-Wieniawski" wydał w styczniu 1988 roku WIFON z nagraniami Koncertu fortepianowego e-moll op. 11 Fryderyka Chopina (orkiestracja Carl Tausig) i Koncert fortepianowy op. 20 Józefa Wieniawskiego w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego ( symbol WCD-001, oficjalnie ogłoszona jako pierwszy polski CD w "Dzienniku Telewizyjnym" TVP 28.01.1988).