Karabin – rodzaj indywidualnej, długiej broni strzeleckiej.
Karabin (od francuskiego carabine " żołnierz wyposażony w muszkiet") był początkowo skróconą wersją muszkietu stosowaną przez jazdę – jego rozmiary miały zapewnić łatwość ładowania i strzelania z końskiego grzbietu. Z powodu krótszej lufy posiadał mniejszą celność i donośność niż muszkiety. W języku polskim od XVII wieku przyjęło się używanie terminu "karabin" na określenie długiej, gładkolufowej, a następnie gwintowanej broni piechoty (często wyposażonej w bagnet), która w języku angielskim nosi nazwę "muszkietu". Równocześnie używano także określenia "flinta" (od ang. flint "krzesiwo") i "fuzja" (fr. fusée "rusznica").
Do połowy XIX w. karabin był bronią jednostrzałową, odprzodową (ładowaną od wylotu lufy). Wyposażoną początkowo w zamek lontowy, następnie kołowy i skałkowy, a w końcu (od ok.
