Styl architektoniczny Tudorów jest ostatnim rozwinięciem architektury średniowiecznej w Anglii, w okresie Tudorów (1485-1603), a nawet poza nią, a także wstępnym wprowadzeniem renesansowej architektury do Anglii. Zwykle nie odnosi się do całego okresu dynastii Tudorów (1485-1603), ale do stylu stosowanego w budynkach o jakimś prestiżu w okresie między 1500 a 1560 rokiem. Był on późnogotyckim stylem prostopadłym i został zastąpiony przez elżbietańską architekturę z około 1560 roku w domowym budownictwie wszelkich pretensji do mody. W bardziej powolnym stylu architektury wernakularnej "Tudor" stał się określeniem dla stylów takich jak półszarpnięcie, które charakteryzują nieliczne budynki pochodzące sprzed 1485 roku i inne z okresu Stuart. W tej formie styl Tudorów długo utrzymywał swój angielski gust. Niemniej jednak "styl Tudorów" jest niewygodnym określeniem stylu, z sugerowanymi przezeń sugestiami ciągłości w okresie dynastii Tudorów i mylącym wrażeniem, że nastąpiło przełamanie stylu w momencie wstąpienia Stuarta Jamesa I w 1603 roku.
Niski łuk Tudorów był cechą definiującą. Niektóre z najbardziej niezwykłych okien wykuszowych należą do tego okresu. Listwy są bardziej rozłożone, a liście stają się bardziej naturalistyczne. Podczas panowania Henryka VIII i Edwarda VI wielu włoskich artystów przybyło do Anglii; ich dekoracyjne elementy można zobaczyć w Hampton Court Palace, Layer Marney Tower, Sutton Place i gdzie indziej.
Copyright 2024 puzzlefactory.pl Wszelkie prawa zastrzeżone.
